Zelf heb ik dit tijdperk niet bewust meegemaakt.
De eerste computer die ik leerde kennen was de Atari 260ST van m'n vader (met 256k geheugenuitbreiding), waar m'n broer en ik al snel Rush op leerden spelen (een spelletje waarbij m'n ouders met de handen in het haar zaten wat betreft de bediening)
https://www.youtube.com/watch?v=h1TCws5HCR8
Mijn vader heeft voor die machine ook nog een harde schijf gekocht. Dat ding maakte een ongelofelijke klereherrie weet ik nog (Het formaat, maatje stoeptegel, is ook wel wat anders vergeleken met tegenwoordig)
Kort daarna kwam er een 286 met DOS, die vooral door m'n moeder gebruikt werd voor allerhande administratie. Het ding had een 3,5 inch diskette-drive en een 5,25 inch drive, met z'n mooie hendel die als kind maar wat interessant was om mee te spelen.
Aan die 286 was ook een 14k4 of 28k8 modem verbonden en een bakbeest van een matrixprinter. Het getjerp ervan staat me nog helder voor de geest 
Daarna werd dat een 486 met rioolschade: in de kelder van het bedrijf waar m'n vader werkte was door een verstopping het rioolwater omhoog gekomen, die de betreffende machine onder water had gezet.
De gezichten van zowel collega's als publiek (het gebouw had ook een museumfunctie) toen hij in de bedrijfstuin met een gieter schoon water over de geopende computer stond te gieten om de rotzooi eruit te spoelen, moeten onbetaalbaar geweest zijn. Puur uit betrouwbaarheidsoogpunt is de machine afgedankt en bij ons thuis gekomen
Enige wat er stuk was, was de datumbatterij: we waren er aan gewend dat de machine elke keer bij het opstarten klaagde dat de datum niet klopte.
In ieder geval hadden we toen Windows 3.11
Wat er daarna kwam, weet ik niet goed meer: het was wél HP-spul, dat was toen de hofleverancier op m'n pa's werk en alle afdankertjes eindigden hier.
Volgens mij kregen we een 486'er met meer geheugen of zo. In ieder geval deed Windows 95 zijn intrede.
Daarna kwam een Pentium x machine binnen en verhuisde de 486 samen met een andere afdanker-486 naar mij en m'n broer. Dit was in een tijd dat je op school behoorlijk cool was als je je werkstuk op de computer had gemaakt, laat staan dat je als kind zélf een computer had...
Daarna is het zo hard gegaan en werd het zo vanzelfsprekend dat ik het niet meer weet. Laatst is op m'n werk de laatste Win 98 machine uit 1996 naar de andere kant gegaan nadat de harde schijf het wel mooi geweest vond. Het gepruttel van de harde schijf bij het opstarten was daarmee verleden tijd en er kwam een hypermodern geval voor terug.
En recentelijk moest ik op m'n werk in een ruimte zijn waar ik normaal nooit hoef te zijn, om wat meubilair te regelen.
In een speech van een jubileum enkele maanden daarvoor, was nog aangehaald hoe in de jaren 80 de eerste stappen op het gebied van automatisering waren gezet met een Commodore VIC-20.
Dat meubilair stond achter een paar flinke tafels waar allerhande zooi op stond. Ladder gepakt om de zooi er af te halen en wat vond ik zo'n beetje als eerste:
http://www.m-voorloop.nl/CO/commodore-vic20.jpg
Ik heb niet in de doos gekeken of 'ie er ook daadwerkelijk in zat, maar aan het gewicht te voelen wel. Daarnaast wordt er wel meer niet weggegooid daar
Naast de VIC-20, was ook de Commodore cassette-unit (netjes in doos inclusief handleiding!) en een complete gids 'Zelf programmeren met de Commodore VIC-20' en 'Reference Guide for programming on Commodore VIC-20 and compatible systems' aanwezig.
Nog grappiger vond ik het plaatje op de eerste gids: Pa en zoon achter de computer en ma lachend en quasi-geïnteresseerd kijkend naar manlief en kind.
Op het scherm, aangesloten op de VIC-20 stond iets als 'Volkscomputer Commodore VIC-20'
(of was het een PDP08? ik weet het niet meer.)
).