Hoi allen die hebben bijgedragen. Het is heel leerzaam.
Ik heb aangaande de IRF510's en het transformator gebeuren een aantal zaken ontdekt waarom een trafoverhouding van meer dan 1:2 een veel slechter rendement en veel meer vervorming oplevert.
Die IRF510 is, zoals waarschijnlijk bekend, een schakelmosfet. Dat betekent dat er maar een klein gebied is waarin deze 'liniair' is of als zodanig reageert. Tevens moet de mosfet bij een trafoverhouding van b.v. 1:4 veel verder in zijn laagomige gebied gestuurd worden. Dát laagomige gebied ligt buiten het liniare deel van de stuurspanning en er lijkt haast kwadratisch meer stuurspaning op de gates nodig te zijn om de fet verder naar de nullijn te sturen. Het aantal windingen meer boven de vier doet er voor de 1:4 verhouding niet echt veel toe. De getransformeerde impedantie blijft immers 12.5:50 of misschien zelfs 6.25 ohm tijdens het 'swingen' van de push-pull.
I.i.g. lijk bij 1:4 de bias 4x hoger te moeten zijn om de sinus richting nullijn te krijgen. Gevolg daarvan is dat er in het overlappende 'liniare' deel waar de mosfet nog een hogere weerstand heeft óók meer stroom gaat lopen en er dus veel meer vermogen in de mosfet gaat zitten.
Het zelfde effect treed ook op als ik de stuurspanning verhoog.
Tevens gaat er bij 1:4 of hoger véél meer vermogen in de transformator zitten, die dan i.d.d. snel heet wordt. Meer secundaire windingen betekent dus niet een beter vermogen om dat ook weer af te nemen/geven. Kan zijn dat de FT140-43 veel sneller in verzadiging wordt gestuurd bij 1:4 en hoger. Zelfs bij 1:3 neemt de warmteontwikkeling sneller toe.
Met 1 tot twee windingen primair is die weerstand en koppeling naar de core kennelijk te klein. Beste resultaat qua rendement en minste vervorming kreeg ik met 3 windingen 2.5^2 primair en 6 windingen 1.5 secundair. (installatiedraad)
Met luidsprekerdraad met meerdere kleine kerntjes (litze?) is het rendement net 1 of 2 procent beter. En dit is makkelijker om de core te wikkelen dan installatiedraad.
De max op 15 volt is i.i.g. 39 dBm aan 13.5 watt (900 mA) dc opname. De modulatie blijft dan mooi +6 dBm bij 33 dBm carrier.
Rendement op alleen de carrier is wel slechter, 11.25 watt (750 mA) dc opname.
Beste rendement geeft een bijna blokgolf, dan gooit ie er 42.5 dBm aan 22.5 watt dc opname uit. Kan er alleen niet meer gemoduleerd worden via de bias. Dat moduleren via de bias wordt net boven de 39 dBm ook per 0.1 dBm meer 2x slechter. Hij clipt dan op de toppen en uiteindelijk ook op de nulas omdat de audio modulatie veel te hoog wordt. Tevens vindt mijn lowpass filter dat niet fijn omdat die dan een fors spectrum aan harmonischen moet wegwerken. Wat ook weer de nodige warmte opwekt. Het idee rond PWM ga ik later nog wel eens onderzoeken.
Het laagohmig maken van de gates heb ik ook geprobeerd o.a. wegens de capaciteit van de gates. Maakte op zich niet heel veel verschil voor de eindtrap zelf. Wel had de BC548 'darlington' ondersteuning van een BD137 nodig omdat deze de benodigde stroom door 2x 100 ohm niet goed kon verwerken.
Dus ik ga dit schema optimaliseren voor 1 tot 6 watt PEP omdat hij op antenne toch weer iets meer afwijkt dan op een perfecte dummyload 50 ohm impedantie.
Uiteindelijk wil ik de boel gaan besturen met een Atmega 328 of 168 die met een AD9833 de carrier opwekt in een 9 kHz raster, FWD en REF meet, een drietal 7th order Chebyshev lowpass filters afhankelijk van welk frequentiegebied schakelt en die max 6 dBm modulatie bewaakt.
Helaas kan de Atmega geen DSP aan, dus de 4.5 kHz audiofilter en limmiter met opamps regelen. Wordt ook nog wel even wat om die 4.5 kHz net zo mooi strak te krijgen als wat m'n stereotool nu er uitgooit.
Uiteraard blijven tips, ideeën, adviezen enz. van harte welkom.
Alvast nogmaals dank aan allen die veel meer weten van RF dan deze LTS'er en dit wilden delen. 