Op 17 december 2011 20:19:47 schreef PL500:
wat dat betreft ben ik slecht voor de economie 
Google eens op "broken window fallacy". Het wordt vaak gezegd dat je de economie stimuleert als je maar veel spullen koopt & consumeert. In werkelijkheid brengt die massale drang naar consumeren grote kosten met zich mee (op sociaal gebied, milieuvervuiling, grote verschillen tussen arm en rijk, etc). Ons kapitalistische systeem is er erg goed in om veel van die kosten af te wentelen op anderen, zodat het voor (iedereeen bij elkaar) eigenlijk gewoon een negatief effect heeft.
Ben zelf van mening dat je altijd dat grotere plaatje in je achterhoofd moet houden. Ook al kun jij nieuwe 3D LED-scherm makkelijk betalen, dat maakt het niet automatisch een goede zaak om je oude beeldbuis maar gewoon weg te donderen (okee, milieustraat dan).
Da's natuurlijk niet altijd. Soms is nieuwere techniek echt zoveel beter, dat het niet zinnig is de oude spullen te blijven gebruiken. Denk aan benzine-slurpende / vervuilende auto's, huizen die slecht geisoleerd zijn, zuinige laptop-CPU's, LCD vs. CRT, etc.
Dat gezegd vind ik het wel lullig dat veel consumenten-elektronica tegenwoordig zou dicht bij minimaal in elkaar gezet wordt, dat je het al weg kunt gooien lang voordat daar een echte reden voor is. En zo geconstrueerd, dat reparatie vaak geen optie is (mede omdat fabrikant liever ziet dat je een nieuwe koopt). Denk bijv. aan laptops waar echt elk type zijn eigen scherm, eigen vorm accu, zijn eigen vorm moederbord, zijn eigen toetsenbord etc heeft. Natuurlijk zijn er grenzen, maar eigenlijk is dat te gek voor woorden, hier zou best nog wat meer standaardisatie opgelegd mogen worden. Zodat meer onderdelen uitwisselbaar zijn, standaardcomponenten van betere kwaliteit en lagere prijs beschikbaar zijn & laptops net zo lang meekunnen als desktop PC's.
Op 17 december 2011 20:54:57 schreef Bert_mc:
Ten tweede zijn produkten waarvan de kost van de grondstoffen (ijzer, koper) een groot deel uitmaken van de uiteindelijke kostprijs, nu veel meer geoptimaliseerd om verspilling van grondstoffen te vermijden. Dat zie je voornamelijk in dingen zoals motoren, transformatoren, witgoed algemeen. Het over-engineeren van vroeger - wat feitelijk op gokken neerkwam omdat men niet de falingsmechanismen onderstond, heeft nu plaats gemaakt voor een geoptimaliseerd design voor een bepaalde MBTF, en waarbij men naar boven of naar beneden schroeft om een Zanussi danwel een Miele te bouwen.
Waar. Maar vaak zijn die over-geëngineerde spullen er al, en is er weinig reden om die te vervangen. Als het net zo bruikbaar is als nieuwe apparatuur, zie ik niet in waarom je ze niet zou blijven gebruiken tot 't uit elkaar valt. De kosten om een nieuw apparaat te produceren (ook al is 't energie-zuinig bijv.), zijn vaak niet gering in verhouding tot gebruiks-kosten. Maw: zou gauw je 't 1 keer hebt staan, zijn veel van de totale kosten al gemaakt, en onnodig vervangen is dan verspilling.
Ik denk dat op veel vlakken een beetje een 'race to the bottom' heeft plaatsgevonden. Wat vaak een goede zaak is: makkelijk te maken, zuinig met grondstoffen, 'goed genoeg'. Jammer is dat 't ook vaak gedaan wordt met spullen die voor het zelfde geld 3x zo lang mee zouden kunnen, en dat de goedkope rommel betere kwaliteit compleet uit de markt gedrukt heeft (zodat je niks beters kunt kopen, zelfs als je het zou willen).
Dit gaat veel minder op voor elektronica, omdat de kostprijs van grondstoffen immateriëel is in de kostprijs voor de consument.
Ben ik niet met je eens. Juist omdat elektronica zo snel vervangen wordt, zijn grondstofprijzen een hele belangrijke factor. En da's bijvoorbeeld waarom er veel zuiniger wordt omgegaan met zaken als edelmetalen. Vroeger was 't veel meer arbeidsloon, en een micrometer dikkere laag goud over een connector maakte geen bal uit voor de kostprijs van een apparaat. Tegenwoordig is productie goeddeels geautomatiseerd, en maakt die micrometer meer of minder juist wél uit.
Tel daarbij de groei van de wereldbevolking, wat veel grondstoffen schaars maakt die vroeger relatief ruim beschikbaar waren.
Wat ik zelf graag zou zien, is dat aankoop prijs een garantie omvat die zich uitstrekt tot de verwachte levensduur. Dus als je een nieuwe TV 10 jaar denkt te gebruiken, koop je een met 10 jaar garantie erop. Gaat die na 6 jaar stuk, gratis reparatie. Garantie termijn wordt dan een aardige indicator van bouwkwaliteit, en corner cutting heeft geen zin omdat er dan meer apparatuur voor reparatie terug komt.
Dan zouden fabrikanten zich snel realiseren dat beter wel duurder is, maar soms een héél klein beetje duurder héél veel beter / betrouwbaarder product oplevert. Zodat je van "goed genoeg, zo goedkoop mogelijk" opschuift naar "beste levensduur / prijs verhouding". Het zou mij niet verbazen als die optima niet zo ver uit elkaar liggen, lees: dat je voor een gemiddeld apparaat veel betere kwaliteit kunt maken tegen weinig extra kosten. Het best maakbare hoeft niet (is meestal ook niet zinvol), en daar zou je op deze manier ook niet op uitkomen.
